Dag van de medezeggenschap 6

En ik mocht de ‘dag van de medezeggenschap’ mee beleven. Wél wat onzeker erop af. Hoe zal het gaan? Ik ken bijna niemand, nou ja, dat soort dingetjes. Aangekomen bij stadsboerderij Pluk een warm onthaal van Simon en Martin, dat voelt goed. Koffie en biologische taart staan klaar en op het terras (plein) is het een samensmelting van mensen en (hernieuwde)gesprekken.

Aardbeien tip
klikken op de afbeeldingen geeft een vergroting

We krijgen een rondleiding door de biologische tuin. Een opgevangen wetenswaardigheidje tijdens de rondleiding. Aardbeienplanten; maak een bak  van kapotte tegels schuinoplopend, plant de aardbeien er tussenin, groeien doen ze meestal vanzelf(mits ze water krijgen). De aardbeien groeien over de randen. Door de warmte die ‘s avonds langer in de stenen blijft, groeien ze beter en geven ze meer vruchten. Handige bijkomstigheid, je kunt er makkelijker bij om ze te plukken. En zo nog een aantal weetjes, waarvan ik dacht, leuk! Dat kan ik ook in mijn eigen piepkleine tuintje doen.

Ervaringen

Na de rondleiding staat er een pracht van een biologisch lunchbuffet voor ons klaar, versierd met eetbare bloemen. Er ontstaan mooie gesprekken. ‘O..had jij dat ook dat je onzeker was om hier naartoe te gaan?’ Ja, dat had ik ook, en nu denk ik, ‘Mens waar maakte je je zo druk om. Ik vind het alleen maar leuk.’  Een prachtig gesprek volgt. Over hoe een depressie invloed op een leven kan hebben, maar vooral, om er weer uit te komen. Stapje voor stapje. En weet je, terwijl ik luister, denk ik. Wauw…als ik toch depressief zou zijn, zou ik graag naar deze ervaringen luisteren. Een voorbeeld, naar de weg terug én een voorbeeld hoe je elkaar kunt helpen door het delen van ervaringen.

Moskee

Nog nooit in een moskee geweest en dit was mijn kans. Schoenen uit en de moskee in voor een uitgebreide uitleg over het islamitisch geloof. Vóór we de moskee ingingen moesten we even wachten. Er was ‘s morgens een mevrouw overleden en er zou voor deze mevrouw worden gebeden. De mevrouw in de kist werd uit de auto gehaald en buiten voor de moskee geplaatst, waar diverse gelovigen voor haar gingen bidden. Teruggekomen uit de moskee, waren de gelovigen en de overleden mevrouw weg. De mevrouw werd na het gebed direct naar Schiphol gebracht zodat ze binnen 24 uur na overlijden begraven kon worden in haar geboorteplaats in Turkije. Voor mij even slikken, uuhhh, zo snel al? Jeetje, dan heb je als nabijstaande bijna geen tijd om afscheid te nemen.

Escher in het paleis

Nog onder de indruk van alle informatie van de moskee naar ‘Escher in het paleis‘. Nu ben ik een (moderne) kunstliefhebber en smaken verschillen, gelukkig. Dit vond ik min-of-meer een kunstje i.p.v. kunst. Afbeeldingen/figuren maken van streepjes. De zalen en de kroonluchters waren overigens wel heel bijzonder. Met z’n allen een terrasje ‘gepakt’ om vervolgens met de bus te vertrekken naar restaurant ‘De gouden wok‘.  En hier vergeet ik helemaal foto’s te maken. Vandaar de link naar de foto’s van het restaurant zelf.

Alweer een krachtig herstelverhaal

Tijdens het eten raak ik alweer in gesprek met iemand die zo’n krachtig herstelverhaal heeft, dat ik denk… deze verhalen mogen niet in de kast blijven. Hier kunnen zoveel mensen iets aan hebben. Dat, in welke ellende je ook zit er ‘lotgenoten’ zijn die je een handreiking/hoop kunnen geven om het (wat) beter voor jezelf te maken.

Hoofdletter G

Zoveel mooie verhalen, zoveel kwetsbaarheden en het met elkaar durven delen. Allemaal bedankt! Dit was genieten met een grote G.